Het geheugen – Gangmaker van de vroege computertechniek

Reeds vroeg ontdekten de computerpioniers dat een goedfunctionerende computer uit drie hoofdbestanddelen opgebouwd moest zijn: een processor, een besturingsorgaan en een geheugen. Vacuümbuizencomputers konden vrij snel en zonder al te veel moeite uitgerust worden met een processor en een besturingsorgaan. Maar computers werden pas echt krachtig vanaf het moment dat de processor aan zijn eigen werktempo toegang kreeg tot een voldoende groot, vrij adresseerbaar geheugen.

Begin jaren ´50 werden alle beschikbare gegevensopslagtechnieken aan een grondige test onderworpen. Kathodestraalbuizen en kwikzilveren vertragingslijnen golden destijds als de snelste media. Hun technische complexiteit en onvoldoende gegevensbescherming maakten hen echter ongeschikt.

Het magneetkerngeheugen was het eerste voldoende grote werkgeheugen, waarmee men eenvoudige cijfermanipulaties uitvoeren kon. Dankzij dit geheugen konden programma´s om andere programma´s in machinetaal om te zetten, compilers voor hogere programmeertalen, en stroomcontroleprogramma´s aan de processor gekoppeld worden.

Vaste schijf en "virtuel geheugen"

Dankzij de invoering van harde schijven en het principe van het virtuele geheugen zou de beschikbare adresruimte voor de processor snel in de gigabytes oplopen. In de "geheugenpiramide", die in de tentoonstelling te zien valt, zijn alle geheugensoorten, van snelle cachegeheugens op processorchips tot ponskaarten uit de archieflade, volgens opslagcapaciteit en toegangstijd gerangschikt.

Externe media hebben altijd al gebruik gemaakt van standaard audio- en videotechnologieën. De techniek van gegevensopslag via magneetbanden is op magnetofonen gebaseerd en de techniek van gegevensbescherming via Quarter Inch Cassettes (QIC) en cassettes is op videorecorders en DAT-tapes gebaseerd. Uitgaande van hetzelfde principe als de audio cd, heeft de cd-rom zich tot de goedkoopste informatiedrager voor software en computerspelen ontwikkeld. De Digital Video/Versatile Disc (DVD), met een opslagcapaciteit van meerdere gigabytes, is niets anders dan een logische voortzetting van de cd.